Wie behoedt ons?

van een afstand ziet ze er nog goed uit

< Gisteravond de laatste aflevering van De Beagle. De conclusies van de onderzoekers zijn alarmerend. Wij, dwz mens, dier, planten en de aarde zoals we die kennen, zijn ernstig in gevaar. De wereldzeeen zijn vervuild. De biodiversiteit neemt af met een snelheid die honderd tot duizend keer groter is dan ooit. “Op veel plaatsen in de wereld neemt de variëteit in soorten van planten, dieren en andere organismen af en staat biodiversiteit onder druk. Steeds meer mensen beseffen dat biodiversiteit een voorwaarde is voor leven op aarde” uit: http://www.ncbnaturalis.nl. De stikstofkringloop is verziekt: Kunstmest veroorzaakt watervervuiling in meren en rivieren. De aarde kan 39 miljoen ton kunstmest aan maar er wordt 133 miljoen ton in de grond gestopt. De hoeveelheid CO2 in de atmosfeer overschrijdt de risicogrens.

Vorige week donderdag was ik bij de Westhoff lezing in Nijmegen.( De lezing is genoemd naar Victor Westhoff (1916-2001), bioloog. Dr. Westhoff, hoogleraar aan de Nijmeegse universiteit, was in Nederland de invloedrijkste naoorlogse natuurbeschermer. Doelstelling: Een platform bieden voor de maatschappelijke discussie in Nederland over behoud en beheer van natuur en milieu. ) Een van de sprekers merkte op dat in het TV Debat van politici op de woensdagavond geen enkele keer het woord “duurzaamheid” was gevallen. VRIJ NEDERLAND van 29 mei ( gevaarlijk om VN te citeren want dan wordt er weer gezegd door “rechtse” mensen dat het links geklets is en op die manier weggewoven ) signaleert hetzelfde: Groen debat onder de graszoden: “De politiek maakt nauwelijks woorden vuil aan de groene crisis. het draait alleen nog maar om centen”. Pieter Winsemius, voormalig milieuminister en nu hoogleraar management duurzame ontwikkeling in Tilburg wordt in VN geciteerd. Hij zegt: “De politiek is in een stuip geschoten omdat ze centen boven water moeten krijgen” VVD en PVV blijken in hun partijprogram de minste vermindering van de CO2 uitstoot te bereiken. De VVD wil kerncentrales bouwen (onopgelost probleem: opslag van radioactief afval ) en vervuilende kolencentrales.

De natuur is in gevaar dus wij zijn in gevaar. Dat ons welzijn en het welzijn van de natuur direct met elkaar samenhangen lijkt niet echt door te dringen tot de meeste mensen en politici. De negatieve effecten openbaren zich te geleidelijk en zijn voor veel mensen niet zichtbaar of ze sluiten hun ogen ervoor. Dat niet investeren in duurzaamheid en milieu ontzaglijk veel geld zal gaan kosten op tamelijk korte termijn, dringt niet door. Dat wel investeren in duurzaamheid en natuur heel veel geld en besparing ( nieuwe economie ) kan gaan opleveren, dringt ook niet door. Dus economie ( oude economie ) boven natuurbehoud stellen is nogal stom.

Ondanks een stroom van publicaties over milieu en over duurzaamheid in kranten zoals TROUW, NRC, De Volkskrant, Vrij Nederland, etcetera, lijkt het bij politici nauwelijks door te dringen dat er een enorme urgentie is. We kunnen ons wel druk maken over geld maar als je huis op instorten staat dan ligt daar de hoogste prioriteit, dan moet je maatregelen nemen. Het meest bizar is dat natuur als een issue van “links” wordt beschouwd dus niet om serieus te nemen. Wat bij mij de vraag oproept of je kop in het zand steken misschien “rechts” is.

Opvallend is dat meerdere ex-politici zich nu druk maken over de natuur terwijl zij toen zij aan het bewind waren zich niet erg voortvarend gedroegen. Wat gebeurt er toch met iemand die politicus wordt. Het lijkt alsof ze een schaduw van zichzelf worden en dat ze getransformeerd worden tot publieks-marionetten. Elke partij richt zich, zeker in de verkiezingsstrijd op het in de smaak vallen bij een geselecteerd segment van het volk dat het best bij hun ideologie past en zodoende op een zo groot mogelijk resultaat bij de verkiezingen. Daar gaat iets mis. Deze competitie leidt af van de realistische doelen en veroorzaakt een soort regressie naar versimpeling en populariteit. Dat is blijkbaar hoe democratie uitpakt. Het gaat vaak niet om de echte werkelijkheid maar om een aangepaste werkelijkheid. Een werkelijkheid die aangepast is aan een zo groot mogelijk kiezerspubliek. De macht van de kiezer. Maar, helaas, het grootste deel van de kiezers is naief, niet goed op de hoogte, mist oordeelsvermogen en heeft teveel vertrouwen in de overheid.

Sommige onderwerpen zoals natuur en duurzaamheid en armoedebestrijding zouden een “status aparte” moeten krijgen die uitstijgt boven de partijpolitiek: partijen worden slechts toegelaten tot de verkiezingen wanneer ze een convenant tekenen waarin ze plechtig beloven zonder terughoudendheid de noodzakelijke maatregelen te nemen.

andere mogelijke oplossingen:
– indringende en begrijpelijke voorlichting over de risicogebieden via een huis aan huis folder met tips en aanbevelingen;
– verplichte bijscholing voor onderwijzers, docenten en politici;
– een populair TV programma maken waarin de onderwerpen op een speelse en pakkende wijze worden belicht (zoiets als LOST);
– reclame voor duurzaamheid bij sportwedstrijden;
– een toegankelijke website maken waarop alle feiten en gevaren met wetenschappelijke bronnen worden weergegeven, een soort WIKI;
– een TV programma waarin misstanden worden gesignaleerd en weergegeven. Titel bijvoorbeeld: De beuk in de meuk.

REFERENTIES:
– Arjen Schreuder: “Tweede Kamerverkiezingen Tussen aanpak van straatvuil en ecologische kanteling van Nederland gaapt een kloof”. TROUW in week 22.
– Ruud Lubbers: “Ware rentmeester kiest voor een duurzame toekomst”. TROUW 8 juni 2010.
– Margreeth de Boer (PvdA) / Dorien Pels: “Hoe kan het toch dat het in de verkiezingscampagne helemaal niet over duurzaamheid ging?” TROUW 7 juni 2010.
– Jan Rotmans (Hoogleraar duurzaamheid, Erasmus Universiteit Rotterdam): “Klimaat Wetenschap zeer ongerust maar de lijsttrekkers zwijgen”. NRC 7 juni 2010. “Lijsttrekkers mijden het thema klimaat. En burgers die zich inzetten voor het klimaat worden op geen enkele wijze geholpen”.
–